Ik had willen schrijven dat ik Wim Hof helemaal begrijp. Ik zou ook aan de drank raken als ik op een ochtend wakker werd met het besef dat ik een businessmodel had opgetuigd waarbij ik regelmatig in een bak met ijs moest gaan liggen. Ik had willen schrijven dat ik het helemaal me voor kan stellen, dat je wilt dat je zoon komt kijken als je op je blote poten over het ijs loopt. Die jongen mag best weten wat papa moet doen voor die dure winterjas. Maar Ik ben bang dat hij dit leest en de ironie niet snapt
