Schrik was mijn eerste reactie. Ik liep gewoon mijn dagelijkse rondje en opeens stond daar een reiger surrealistisch tussen de struiken. Alsof hij in het plaatje gefotoshopt was. Het dier zelf vond het kennelijk heel normaal dat hij niet aan de waterkant stond maar een meter of twee ervandaan. Hij stond daar zo mooi alsof hij een wachter was die bij de poort van een magisch rijk stond. Een rijk waar ik mocht binnentreden om elfen te ontmoeten. Of een dansje te wagen met een trol. En zo beste mensen, maak je van je dagelijkse wandeling een expeditie door sprookjesland.
