Mijn droom is nog in volle gang, als mijn blaas op de noodknop drukt. Onwillig keer ik terug naar mijn slaapkamer. Met mijn vermoeidheid als meetinstrument schat ik de tijd. Ik denk drie uur. 6:37 zegt de wekker spijkerhard. Nog een ruim kwartier voor het alarm afgaat. Te kort om naar het toilet te gaan en daarna weer teug te kruipen, te lang om… nou ja, we kunnen het proberen. Ik draai me om. Mijn dijen klem ik op elkaar. Mijn droom is zoek, de ontspanning ook. 6:54, ik sla het dekbed van mij af. Verslagen door mijn eigen urine.
