Het fietsen ging de laatste tijd niet al te best meer. Hijgend en puffend ploegde ik achter het gezin aan. Ik dacht daar verder niet zo over na. Ouderdom komt nou eenmaal met gebreken. Voorzichtig begon ik te denken dat ik aan een eclectische fiets moest gaan geloven. Maar toen moest ik een stukje met mijn fiets aan de hand lopen. En ook dat ging niet. Mijn fiets bleek voortdurend te remmen. Het leek mijn leven wel. Het was niet mijn conditie maar die van de fiets die zwaar onder de maat was. Gelukkig was dat makkelijker op te lossen.
