Zaterdag had Sinterklaas door onze straat moeten trekken. Een moment dat mij nog steeds kriebels in mijn buik geeft. De muziek van de drumband wordt langzaam harder en ook de kleine stemmetjes van de kinderen vermenigvuldigen zich. Het ene jaar wordt zijn komst aangekondigd door hoefgetrappel, het ander door motorgeronk. En dan is hij daar, de man die vroeger besliste of je dit jaar wel braaf genoeg was geweest voor een echte Barbie. Dit jaar zullen we het zonder optochten moeten stellen. Het feest zelf wordt er niet minder leuk van. De voorpret wel. Gelukkig hebben we de pepernoten nog.
