Op mijn matje lag ik tijdens mijn wekelijkse yogales naar het dakraam te kijken. Door het raam keek een meeuw nieuwsgierig terug. Zoals volgens mij elke Hagenaar heb ik een hekel aan meeuwen. Het zijn schreeuwerige beesten die de hele boel onder schijten en de rommel niet netjes bij elkaar vegen als ze een vuilniszak kapot pikken. Maar dit keer was ik zo zen dat ik de schoonheid van dit dier zag. Ik voelde de verbondenheid met alles om mij heen en ook met dit toevallig passerende schepsel. Wel jammer dat ik dit hemelse transcendente moment deelde met zo’n schijtbeest.
