Opeens overviel het mij. Ik keek naar mijn leven en zag dat het een puinhoop was. Letterlijk en figuurlijk. Om toch het gevoel te krijgen dat ik iets aan mijn situatie aan het doen was kocht ik het boek van Marie Kondo. Dat is op mijn lijf geschreven. Met spullen praten, dat doe ik al mijn hele leven, maar meestal zijn dat monoloogjes met een hoop p- en k- woorden erin, toch de lekkerste scheldwoorden. Maar nu ga ik in dialoog met mijn spullen, vouw mijn onderbroekjes op de juiste wijze en heb weer het gevoel goed bezig te zijn.
